EISENHOWER MATRIX

Over de Prioriteitenmatrix

De matrix van Eisenhower – of die van Covey, of die van Tony Robbins – bestaat uit 4 kwadranten op basis van 2 criteria: of iets al dan niet Belangrijk en/of Dringend is.

Kwadrant 1 – Belangrijk én Dringend

Hier zitten de crisissen.

Kwadrant 2 – Belangrijk, niet Dringend

Langetermijnprojecten.
Preventieve
Ontwikkeling, zoals business development of nieuwe systemen in je bedrijf.

Kwadrant 3 – Niet Belangrijk, wel Dringend

Deze voelen belangrijk omdat ze rood flitsen, maar zijn eigenlijk niet echt wezenlijk.
Zoals emails, die je voorlaat op ander werk.
Voelen ook bevredigend omdat je van iets brandend af bent.

Kwadrant 4 – Niet Belangrijk, niet Dringend

Afleiding
Dingen die er toch tussenkomen. Misschien omdat ze gemakkelijk en bevredigend zijn, zonder dat ze echt veel nut hebben?
Een meeting om iets te bespreken dat eigenlijk al beslist is.
Of emails over en weer sturen om maar niet aan het werk te beginnen.
De vormgeving veranderen van iets dat inhoudelijk aandacht nodig heeft.

De Prioriteitenmatrix van Eisenhower (of Covey) – Mega Ingewikkeld?

Dus je neemt je lijst met todo’s en begint ze in het kwadrant te steken. Sommigen zijn gemakkelijk, maar andere…

Hoe maak je het onderscheid tussen Belangrijk en Dringend? Als iets belangrijk is, moet het toch zo snel mogelijk gebeuren? Als iets in brand staat, zelfs al is het niet van of voor jou, is het toch belangrijk?

Je kan eindeloos op zoek gaan naar objectieve manieren om de beslissing te maken, maar blijkt dat het net de lastigste zijn die ook het meest in de grijze zone zitten.

Werken aan je eigen zaak of het belangrijke project dat maar blijft liggen, is dat belangrijk en dringend? Belangrijker en dringender dan een goed familieleven? Want de tijd die je erin steekt komt uit je privétijd, avonden en weekends.

En je moet dringend eens een hoop emails beantwoorden, maar velen daarvan zijn helemaal niet belangrijk voor jou.

En dat werkje dat je leidinggevende naar jou schuift is niet belangrijk voor jou. Maar dat hij vindt dat je goed bezig bent, dat is wél belangrijk. Dat maakt het werkje dan toch ook belangrijk…?

Typisch aan dit model is dat niet die vervelende elementen waar je in blijft steken, ook hier moeilijk te plaatsen zijn.

En je krijgt het er dan allemaal in, wat nu? Wie zegt dat je morgen niet exact hetzelfde doet als altijd?

De Prioriteitenmatrix – Super Eenvoudig gemaakt

De mentaal-emotionele valkuilen die ervoor zorgen dat de belangrijke zaken niet gedaan raken, dat je uitstelt… worden door dit model wel mooi getoond, maar niet opgelost.

Prioriteiten stellen gaat over moeilijke keuzes maken. Diezelfde moeilijkheid zal zich ook bij het verdelen over kwadranten manifesteren.
Als je niet kan kiezen, maak je toch lekker alles belangrijk en dringend?
Als je anderen altijd voorlaat, dan komen andermans prioriteiten in kwadrant 1 en jouw eigen projecten in de vuilbak, via Kwadrant 2 naar Kwadrant 4 (eens de houdbaarheidsdatum verstreken is en ze dus niet meer relevant zijn).

Dus de eenvoudige waarheid achter dit model is: welke patronen zorgen ervoor dat jij niet de keuzes maakt waarvan je allang weet dat je ze zou moeten maken?

Vaak brengt dat met zich mee dat je anderen zal teleurstellen, als je jouw prioriteiten laat voorgaan op die van anderen.
Of dat je bepaalde zaken niet zal kunnen doen, omdat je er niet genoeg tijd voor hebt. Je kan nu eenmaal niet alles doen.
Of dat je sommige projecten niet zo goed zal kunnen afleveren als je zou willen. Dat je je neiging tot perfectionisme moet leren temperen in naam van de effectiviteit.

Dat zijn moeilijke dobbers, maar op zich geen complexe processen. Ze zijn eerder emotioneel lastig dan dat ze mentaal denkwerk vragen.