BLOG

Ik werd een beetje onrustig. Wat nu? Ongedurig checkte ik mijn facebook, liet ik mijn mails nog eens binnenlopen. Niks nieuws. 1 minuut later zat ik me alweer af te vragen wat ik nu zou doen.

Dan herinnerde ik me dat ik mijn haar zou doen. Plots werd ik gejaagd. Mijn vriendin zou binnenkort thuiskomen, zou ik het nog wel afkrijgen voor ze er was? Snel nam ik mijn scheerapparaat en begon.

Niet veel later had ik gedaan. Dat had ik weer mooi geregeld! En nog voor mijn vriendin thuis was…

Plots besefte ik: wat zou ik nu doen? De ongedurigheid besprong mij weer. Omdat ik probeer zo aanwezig mogelijk te zijn en mijn gedachten te observeren (cf. mindfulness of de Kracht van het Nu), viel me iets op.

Ik herkende dit gevoel. Ik besefte dat ik vaak tussen twee emoties slinger: Verveling en Gejaagdheid. Tussen de twee in zitten korte momenten van bevrediging wanneer iets af is. Maar heel kort.

Hierdoor breng ik de meerderheid van mijn dag onder stress door. Verveling is immers niks dan weerstand tegen niks-doen, tegen leegte. En weerstand is spanning, is stress.

Gejaagdheid is het versnellen van ons natuurlijk ritme, we vallen uit de pas met onszelf. Daardoor gaat het misschien sneller, maar het kost ook energie. Van haast en stress word je moe en moet je recupereren.

Ik recupereer bijvoorbeeld door entertainment op te zoeken, onnuttige bezigheden waarmee ik even ‘weg’ ben. Facebook, filmpjes, spelletjes, iets eten (meestal snoep), mailtjes… Dus om te compenseren voor even gejaagd te zijn, verdwijn ik even.

Doe ik dat niet, dan worden dingen al snel ‘lastig’. Als ik me dan nog moet inspannen, levert dat weer weerstand op. Ik heb immers al zo mijn best gedaan. Vaak zijn de prikkels die ik dan opzoek eigenlijk niet goed om te recupereren. Ik raak verslaafd aan input, in de poging een leegte op te vullen die me onrustig maakt. Daardoor ben ik op het einde van de dag vaak uitgeput en onrustig. Zelfs al heb ik me eigenlijk heel de dag opgespannen.

Zo ontstaat een op-en-neerbeweging van voortdurende weerstand en ontevredenheid. Eigenlijk gaat de dag aan je voorbij, je ontvlucht voortdurend het hier en nu. Je rent je afwezig, en vraagt je achteraf wat je eigenlijk allemaal zitten doen hebt.

Eens ik dit besefte, nam ik me voor het anders aan te pakken. Deze andere manier van doen is flow. Ik neem tijd om even niks te doen, om te bezinnen, om aanwezig te zijn. Ik ben leeg, en toch helemaal aanwezig (mindful).

Onvermijdelijk borrelt er iets op dat nog vraagt om gedaan te worden. Ik laat het rustig binnenkomen, bereid me voor en doe het grondig en rustig. Mijn attitude: “Ik heb meer dan genoeg tijd omdat ik de tijd neem voor alles wat ik doe“. Ik jaag me niet op, en volg mijn natuurlijke ritme.

Daardoor hoef ik ook niet te ‘verdwijnen’ achteraf. Ik heb nog steeds evenveel energie als daarvoor, toch zeker mentaal en emotioneel. Als pauze herneem ik mijn Aanwezigheid en Leegte, en ik laat de volgende bezigheid kalmpjes opborrelen.

Op deze manier heb ik geen todo’s meer nodig, en hoef ik niet meer achter mezelf aan te rennen. Ik stopt, en laat wat moet gebeuren vanzelf komen. Op één of andere manier komt datgene naar boven, dat nu moet gedaan worden. Dan doe ik dat, rustig en gestaag. Wanneer het klaar is, ga ik weer in leegte. Mijn energie stroomt moeiteloos doorheen de dag.

Op het einde van de dag was ik nog steeds energiek. Ik had een overzicht over wat ik allemaal verwezenlijkt had. Ik schrok ook wel van hoe snel de zaken gegaan waren! Ik had me immers niet laten afleiden, had alles rustig en met aandacht gedaan.

Het is moeilijk te meten, maar ik heb het gevoel dat ik meer gedaan kreeg op deze manier. Ik verdween immers niet in afleiding, verloor op zich niet zoveel tijd. Facebook/Email/een spelletje slorpt meer tijd en energie op dan een aantal minuten stilte…

Probeer het eens uit, en laat me weten wat je denkt!