VERSLAG YOURCOACH CAFÉ

Op donderdag 21 februari ontvingen we Stefaan Werbrouck, opticien en coach. Hij onderhield ons over Eyefulness, de psyschologie van het zien. Meer dan 20 geïnteresseerden maakten hun opwachting en genoten van Stefaans verrassende verhaal.

Over Eyefulness

Stefaan begon met zijn verhaal als opticien. Het verkopen van brillen was zijn ding niet, maar optometrie – het meten van ogen en op maat maken van brilleglazen – wel. Hij ontdekte dat mensen die om een bril komen, na verloop van tijd terugkwamen om een sterkere bril. Het zicht gaat dus achteruit ondanks (of misschien zelf door) het gebruik van een bril. Dat zette hem aan het denken: zou het niet mogelijk zijn om lenzen zodanig te maken dat iemands ogen beter worden? Zo werd de optologie geboren.
Wanneer iemand veel leest of naar een computer kijkt, wordt die na verloop van tijd bijziend. Dat komt omdat we zaken van dichtbij bekijken. Onze oogspieren komen in een gespannen toestand en dit brengt veranderingen teweeg in de structuur van onze oogbol. Er ontstaat een optische fout. Die spanning noemt men visuele stress: je oefent spanning uit op je ogen waardoor ze tijdelijk een andere vorm aannemen.
Net zoals je naar de fitness kan gaan en bepaalde spieren trainen, conditioneren wij door het herhaaldelijk gebruik van onze ogen ook de functie ervan. Iemand die elke dag in de verte moet turen, ontwikkelt die vaardigheid en zal verziend worden. En omgekeerd met bijziend. Zelfs onze oogbol, oorspronkelijk mooi rond, neemt op den duur de vorm aan van onze meest gebruikte kijkfunctie.
Stefaan ontdekte dat bepaalde oefeningen geconditioneerde (bijziende en verziende) ogen weer in evenwicht konden brengen, en dus het zicht verbeteren.

Maar er is meer. Visuele stress komt niet enkel voort uit de manier waarop we zien. Alles in ons lichaam is met elkaar verbonden, dus waarom ook niet de ogen? Net zoals ons hele lichaam reageert op stress, reageren ook de ogen. Door spanningen in ons leven komt er onevenwicht in de manier waarop we kijken.

Waar komen spanningen in ons leven vandaan? Stefaan legde ons uit hoe we allemaal een bezieling hebben, een unieke doelstelling die in elk van ons leeft. Om die bezieling te manifesteren, hebben we een lichaam nodig. Een lichaam dat kan denken, voelen en doen. Daaruit ontstaat dan het ego.

In deze visie is het ego een noodzakelijk mechanisme om onze bezieling neer te zetten in de wereld. Zolang we niet denken dat we enkel dat zijn! De identificatie met onze fysieke verschijningsvorm, ons ego, snijdt ons af van onze bezieling. Iets dat niet vreemd is aan onze cultuur.

Ook het zoeken naar dat ‘hogere’ zien we overal rond ons, in allerlei vormen. Wat aan deze verklaring aangenaam is, is dat bezieling niet iets ontastbaar en verafgelegen is, maar dat het er sowieso al altijd is. Daarvoor moet je wel je ego kunnen loslaten. Je vult jezelf met kennis, en laat die dan helemaal los om vanuit de flow je bezieling te leven.

Stefaan ontdekte dat door de oefeningen voor het verbeteren van je ogen, ook iets anders gebeurt. Je werkt naast je visuele ook aan je andere stress. We deden een aantal oefeningen om te achterhalen hoe we kijken, en hoe relatief onze blik is.
En daar komt dan de mindfulness op de proppen: door je denken los te laten, kom je in een Free Mind Flow. Van daaruit kan je de dualiteit (yin-yang) van het leven beschouwen, zonder erdoor gegrepen te worden. Het stuk over hoe het leven ‘een reële illusie’ is laat ik even aan Stefaan zelf over 🙂

Even herhalen. Door oogoefeningen te doen kan je ook de stress aanpakken die voortkomt uit de identificatie met je ego. Het is één van de vele manieren om meer evenwicht te brengen in jezelf en sterker vanuit je centrum te leven.

Een hele boterham, zo op anderhalf uur. We konden voelen dat er nog veel meer achterzit, en Stefaan was met plezier de hele nacht doorgegaan. Achteraf waren er naar goede gewoonte een jazz-concert en interessante kennismakingen. Een toffe lezing!