Verslag van het YourCoach Café op donderdag 22 februari 2018 met Nathalie Janssens de Bisthoven over ‘Eetstoornissen als spiritueel ontwaken’.
Nathalie Janssens de Bisthoven over ‘Eetstoornissen als spiritueel ontwaken’
Naar goede gewoonte ontvingen we op donderdag 22 februari 2018 weer een interessante spreekster op YourCoach Café. Nathalie Janssens de Bisthoven nam ons mee in haar verhaal rond eetstoornissen, wat dat voor haar en haar klanten betekent heeft. Een 30-tal aanwezigen waren erbij.
Eetstoornis als taboe
In haar jeugd heeft Nathalie zelf geworsteld met een eetstoornis: ze gebruikt deze ervaring nu als voer voor haar praktijk, boek(en) en levenswijsheden.
Ze schreef een boek over haar verhaal: ‘En-Vie’. Ze schreef dit onder andere om de taboesfeer en onwetendheid rond eetstoornissen aan te kaarten.
Zowel tijdens haar eetstoornis als erna, werd Nathalie heel sterk geconfronteerd met deze taboesfeer. Omdat het voor veel mensen een moeilijk onderwerp is, wordt er amper over gepraat en weten mensen niet wat het inhoudt, waardoor er ook veel misverstanden over bestaan.
Met ‘En-Vie’ kan Nathalie haar publiek in eerste instantie voorzien van een eerstelijns getuigenis. In het boek worden de verschillende fasen duidelijk; het beschrijft een ruimer kader waarin het zich afspeelt en brengt duidelijkheid en houvast aan mensen die met een eetstoornis worstelen.
Eetstoornis als 3D-model
Een tweede reden waarom Nathalie de pen ter hand nam, is de volgens haar onvolledige oplossingsgerichte benadering die vaak wordt gebruikt.
In veel gevallen wordt een eetstoornis ‘aangepakt’ met een 2D-model. Hierbij wordt aan de ene kant rekening gehouden met het lichamelijke aspect, en aan de andere kant met het geestelijke aspect. In de praktijk uit zich dit in hulpverlening met 2 behandelende partijen: een diëtist en een psycholoog.
Volgens Nathalie ontbreekt hier een stuk, namelijk de holistische visie waarin wij een 3D-wezen zijn. Wij hebben een lichaam, een geest én een ziel. Volgens haar heeft de ‘ziel’ tot op de dag van vandaag een wollig imago. Nathalie merkt dat de ziel vaker niet dan wel in een genezing betrokken wordt. Nochtans kan ze ons met alle zekerheid zeggen dat de genezing in de ziel begint, en ook eindigt.
‘Je geneest niet van eetstoornissen, je kan het alleen maar wat managen‘
Dit is wat velen zeggen. Dat schept een beeld van ongeneeslijkheid, niet bepaald hoopgevend. Volgens Nathalie is deze stelling ook onwaar: je wordt ziek op drie niveaus, en je kan effectief genezen, op die drie niveaus.
Eetstoornis als gevolg van disconnectie
Hoe ontstaan eetstoornissen? Als een meisje of een vrouw in een situatie terechtkomt die zij als traumatisch ervaart, kan zij zich op een bepaald moment afsluiten van haar eigen innerlijke wereld. Ze sluit zich af door de pijn, verwarring en verdriet die er zitten en waarvan ze niet weet wat ze ermee moet doen. Die situatie hoeft niet noodzakelijk heel erg te zijn; een gebroken hart of plagerijen kunnen voldoende zijn om dit te ontketenen.
Door zich af te sluiten trekt het meisje of de vrouw zicht terug in haar hoofd (ratio, rechtlijnigheid, logica) en zal ze de buitenwereld van daaruit proberen te managen. Ze snijdt zich af van haar lichaam en de buitenwereld.
‘90% van de mensen met een eetstoornis zijn meisjes of vrouwen’
Als meisjes of vrouwen afgesneden worden van hun vrouwelijkheid, verliezen ze de innerlijke verbinding met zichzelf en worden daardoor heel afhankelijk van de bevestiging van de buitenwereld.
Eetstoornis als metafoor
Een eetstoornis kan je metaforisch vergelijken met een kolkende rivier waar je wordt ingegooid, je hebt het gevoel te verdrinken. Wanneer je plots een stuk drijfhout ziet passeren, grijp je het goed vast. De kolkende rivier sleurt je mee, tot wanneer je plots je familie en vrienden hoort schreeuwen aan de oever. Ze schreeuwen dat je het stuk drijfhout moet loslaten en naar hen toe moet zwemmen… maar je doet het niet, je voelt je niet veilig genoeg.
Een eetstoornis is dat stuk drijfhout, het is net datgene dat een persoon vastneemt om te overleven; de eetstoornis was de best mogelijke optie. Aangezien het meisje of de vrouw het drijfhout niet wilt loslaten, wordt ze gezien als therapieresistent.
Uit de ervaring van Nathalie blijkt dat haar klanten zich pas veilig en begrepen voelen, wanneer het spirituele luik erbij komt kijken. Duisternis en angst krijg je weg door het licht aan te steken, door je te koppelen, te verbinden met je ziel.
Met spiritualiteit bedoelt Nathalie het verdiepen in, aanleren en toepassen van principes zoals meditatie en gebed, op een manier die het best aanvoelt voor jou.
Ons lichaam en geest zijn als de oceaan; het wateroppervlak is soms rustig, soms zijn er enkele golven, of op bepaalde momenten is er hevige storm. Maar de oceaan is meer dan enkel zijn oppervlakte, er is ook diepte. Als het bovenaan stormt, is het in de diepte nog steeds kalm.
De weg naar spiritualiteit heeft Nathalie getoond dat je niet alleen je lichaam bent. We zijn niet enkel materieel, we zijn niet alleen ons wateroppervlakte. We hebben ook diepte, onze diepte is onze ziel; we moeten dan ook durven naar onze diepte te duiken.
