Heb je het er ook soms moeilijk mee jezelf in beweging te krijgen? Als je al ooit eens iets uitgesteld hebt, dan weet je ondertussen al dat het begin het moeilijkste is. Eens je begonnen bent, vraag je je vaak af waarom het zo onmogelijk leek om eraan te beginnen, of je vraagt je zelfs helemaal niks af: je bent je aan het concentreren.
Krijg jezelf in beweging
Dus de kunst van jezelf in gang te krijgen is: die eerste stap zetten! Eens je begonnen bent, is er veel kans dat je gewoon blijft doorgaan.
Enkele soorten weerstand die opdrachten oproepen, en praktische tips om die eerste stap te zetten of je weerstand te omzeilen!
Het is een onoverkomelijke berg werk
Wanneer je aan de taak denkt, is het teveel om in één keer te doen. Daarom lijkt het overweldigend, iets waar je geen beginnen aan weet – want wanneer eindigt het? Jammer genoeg zijn de meest waardevolle taken in het leven deze die meer dan een uur in beslag nemen, en is het dus nuttig om een manier te vinden om ze achter de kiezen te krijgen.
“Een olifant eet je niet in één keer op, maar stukje bij beetje”
Nu je toch niks aan het doen bent, deel je opdracht op in kleine mini-taakjes. Hoe kleiner hoe beter! Ja, zelfs dingen zo belachelijk klein als ‘een mail sturen naar X om dat te vragen’, ‘me aan het bureau zetten’ of ‘het juiste potlood kiezen’ zijn mini-taken. Deel ze op in stukken tot ieder stuk van je opdracht op zichzelf gezien doenbaar voelt.
Kies dan één ding dat je nu onmiddellijk kan doen. Eén ding! Doe het nu. Wanneer je dat gedaan hebt, beloon jezelf. Kies dan nog één ding, en doe het onmiddellijk. Stop niet tot het helemaal gedaan is. Beloon jezelf. Neem er de keer erop misschien twee, enzovoort. Je bent vertrokken!
Als er echt geen opbreken aan is, breek het dan toch in stomme kleine stukjes zoals het schrijven van de eerste zin, of het tekenen van de eerste lijn, het verven van de eerste strook muur, het wassen van het eerste kopje, het dweilen van de eerste tegel… Enkel je materiaal klaarleggen is niet genoeg!
Het is leuker eraan te denken dan het te doen, want het resultaat zal nooit zijn wat het had kunnen zijn
Je bent een perfectionist. Je wil dat de dingen tot in de puntjes af zijn, maar wanneer je begint besef je hoe moeilijk het zal zijn, verlamt het je. Dat is OK! Je hebt een goede intentie: je wil het goed doen. Maar is de druk die je jezelf oplegt wel realistisch?
Nu je toch niks aan het doen bent: zoek eens op hoe de grootste uitvindingen, kunstwerken, boeken… tot stand zijn gekomen. De mooiste, meest geprezen meesterwerken zijn over het algemeen het resultaat van jarenlang proberen, bijschaven, missen en opnieuw beginnen. Er onmiddellijk recht op zitten heeft een naam: toevalstreffer!
Aanvaard dat succes in het leven bestaat uit meer dan je visie van een ideaal. Je visie is wel essentieel, niet verliezen he! Maar er komt ook commitment bij kijken. Niet in de zin van passie voor wat je doet – die heb je al, anders wilde je het toch niet zo goed doen. Ik bedoel commitment in de zin dat je bereid bent een aantal keer te mislukken vooraleer je erop zit. Ontdubbel dus het aantal pogingen dat je jezelf geeft.
Verklein je ambities. Begin met de basis. Schaaf bij. Voeg er iets aan toe. Schaaf bij. Bekijk het opnieuw. Voeg er nog iets aan toe. Zoals een beeldhouwer, begin met de ruwe vormen en neem regelmatig afstand om het eindresultaat te visualeren; om dan weer met hernieuwde energie verder te werken.
Ik wil eigenlijk liever iets anders doen.
Uit het raam staren bijvoorbeeld, of met een potloodje spelen! Heerlijk hoe dingen die je anders dood zouden vervelen, een hele nieuwe dimensie van plezier en levensvreugde kunnen oproepen wanneer ze als tegengewicht dienen voor een gevreesde taak J
Maar wil je echt iets anders doen, of ben je teveel negatief gewicht aan het toekennen aan wat je aan het uitstellen bent, waardoor alles plots beter lijkt dan je taak? Hoe doe je het om aan opdrachten te werken die zo verschrikkelijk zijn dat je liever om het even wat anders zou doen…
Nu je toch niks aan het doen bent: schrijf eens op waarom het belangrijk is dat je die opdracht vervult. Schrijf ook op hoe leuk het zal zijn wanneer ze af is, en hoeveel plezier je aan het resultaat zal beleven. Beschrijf in detail hoe heerlijk het zal voelen, hoe het eruit zal zien, de complimenten die je zal krijgen (al is het enkel van jezelf :p). Geniet ervan! En wanneer je er zin in begint te krijgen, vlieg er dan onmiddellijk in.
Het is gewoon een repetitief rotwerkje
Sommige dingen moeten gewoon gedaan worden. Jij haat het, iedereen haat het. Je moet niet op hulp rekenen. Als het niet gedaan wordt zijn de gevolgen onaangenaam maar niet te overzien, hetgeen het nog moeilijker maakt om jezelf ervoor te motiveren.
Aanvaard dat het leven niet altijd een grootse gebeurtenis is, neen; je meest indrukwekkende prestatie is het banale met glans te overwinnen (misschien is dat wel de grootste uitdaging van je leven).
Of zoek de les! Er is altijd wel iets dat je nog niet weet over hetgeen je moet doen. Creëer je eigen uitdaging. Voeg er iets aan toe, lees er iets over waardoor je het op een andere manier kan benaderen. Zoek een systeem om efficiënter te kunnen zijn.
Als dat allemaal niks uithaalt; aanvaard dat je iets rottigs moet doen, maak er een prioriteit van (belangrijk!) en verdeel het werk dan op in tijdsblokken. Werk een half uur (of iets dergelijks, niet te lang) door, neem dan een vaste pauze (niet meer dan tien minuten).
Ga weg van je werkplaats tijdens je pauze! Geen e-mails of spelletjes, daar wordt je geest niet frisser van. Wandel even rond, maak thee, doe de afwas, ruim je kantoor op. Doe het omgekeerde van de taak. Hou je aan het schema en bedenk tijdens het werk wat je met je volgende pauze zal doen.
Ultieme tip: gebruik het principe van de toegenomen levensvreugde voor banale taken als tegengewicht voor zware opdrachten in je voordeel, door ze te doen tijdens de pauze! Dweilen is nog nooit zo leuk geweest als afwisseling voor blokken; of een mail schrijven als afwisseling voor het schilderen. Met als resultaat dat je hoeveelheid lastige werkjes drastisch afneemt…
Herkaderen
Om even wat ruimer te gaan: deze tips zijn illustraties van een andere manier van kijken naar de dingen. Door je perspectief te herkaderen, krijgen opdrachten een heel andere emotionele lading en worden ze (hopelijk) makkelijker om aan te vatten.
Je kan het principe van herkadering op alle gebieden van jeleven toepassen. Ga ervanuit dat er altijd nog een andere manier van kijken is naar de dingen, en kies deze die het beste aansluit met de manier waarop je die situatie idealiter zou willen aanpakken. Zo creëer je ruimte en nieuwe keuzes.
