Verslag van het YourCoach Café op donderdag 26 april 2018 met Mira Bradai over ‘Een leven dat echt bij jou past – Transactionele Analyse’.
Mira Bradai over ‘Een leven dat echt bij jou past – Transactionele Analyse’
Ook deze maand hadden we een bijzonder interessante spreker te gast op Yourcoach Café. Mira Bradai kwam ons meer vertellen over haar twee grote passies: de transactionele analyse en het bewandelen van de camino. Deze combinatie is volgens haar de sleutel tot jezelf (terug)vinden. Een 25-tal aanwezigen waren erbij.
Mira heeft op jonge leeftijd een eigen bedrijf uit de grond gestampt. Dit bedrijf was voor haar heel belangrijk en zou koste wat het kost slagen. Een vijftal jaar na de opstart van het bedrijf stond ze oog in oog met haar grenzen: het was te veel geweest. Een burn-out zette haar leven on hold, met vallen en opstaan probeerde ze het werk langzamer aan te doen. Twee jaar later kreeg ze nog een klap in haar gezicht: haar vriend zette de relatie stop. Door die tegenslagen is Mira terechtgekomen in de coaching wereld. Ze volgde veel trainingen, maar de transactionele analyse is haar het meest bijgebleven en is dan ook haar passie geworden. In 2015 bewandelde ze haar eerste camino. Die camino veranderde iets in haar: ze voelde dat daar iets zat voor haar, maar ze wist nog niet precies wat. Mira heeft van haar passie haar werk gemaakt en coacht momenteel mensen tijdens wandelvakanties (www.miracoaching.be).
Transactionele analyse: het levensscript
Transactionele analyse is een studie van persoonlijkheden van mensen hun gedrag, communicatie en verandering. Het is een brede studie die niet in een avond samen te vatten valt, daarom koost Mira om ons meer te vertellen over één specifiek deel: het levensscript. Volgens de transactionele analyse hebben wij allemaal een levensscript ontwikkelt. Iedereen groeit op en krijgt een bepaalde opvoeding mee: we gaan dit allemaal op een andere manier interpreteren. Aan de hand van deze interpretaties gaan we beslissingen nemen over onszelf, de ander en de wereld. Deze beslissingen zijn een deel van het levensscript; het heeft steeds een begin, midden en einde. Het einde heet de ‘pay off’. Volgens de transactionele analyse gaan we ons hele leven lang onbewust toewerken naar die ‘pay off’.
Bijvoorbeeld: Mira heeft van thuis uit geleerd dat ze steeds hard moet werken, daarom voelde ze zich pas goed en ‘geslaagd’ als ze altijd hard werkte.
Transactionele analyse: de drivers
De transactionele analyse gaat ervan uit dat wij bepaalde drivers hebben waar wij naartoe streven. We kunnen het zien als voorwaardelijk oké zijn. Ik ben ‘oké’ als ik:
– Sterk ben
– Gehaast ben
– Perfect ben
– De ander een plezier doe
– Mijn best doe
Transactionele analyse in combinatie met de camino
Volgens Mira kom je vaker in script wanneer je moe bent of stress hebt. Hierbij val je terug op je overlevingsmechanismes.
Een camino wandelen is fysiek en emotioneel zwaar: je leert je grenzen kennen. Hierbij kom je ook vaker in script, waardoor je patronen naar boven komen.
Transactionele analyse: passieve gedragingen
Mira gaf ons een groepsopdracht: we moesten als groep in een cirkel gaan staan en elkaar de hand geven. Iedereen moest voor zichzelf een doel bedenken in de ruimte (bijvoorbeeld de kast aanraken, een stift nemen…). De opdracht zou pas geslaagd zijn als iedereen tegelijkertijd zijn doel zou bereiken zonder de handen te lossen.
De uitkomst was dat bepaalde mensen hun doel hadden bereikt, maar anderen niet. Sommige mensen moesten hun doel aanpassen, ook al wilden ze dat niet. Anderen deden toch hun best om het doel van de ander te bereiken, maar wilden dat helemaal niet.
Als we in het leven ons doel niet bereiken, komt dit vaak door een van onderstaande vier passieve gedragingen:
– niets doen
– irritatie
– onmacht voelen/geweld
– overaanpassing
Deze passieve gedragingen konden we goed terugzien in de oefening.
Transactionele analyse: symbiose
Vervolgens deden we nog een oefening op symbiose. In het eerste deel van de oefening moesten per twee staan met de rug naar elkaar toe, onze ogen sluiten en leunen tegen elkaar. Daarna moesten we weer afzonderlijk gaan staan, en terug leunen. Het tweede deel van de oefening bestond erin contact met elkaar te zoeken, maar niet meer te leunen.
De reacties na de oefening waren heel uiteenlopend. Terwijl de een het leuk vond om op iemand te kunnen leunen, voelde het voor de ander als een last. Er waren ook mensen die het leuker vonden om contact met elkaar te zoeken zonder te leunen. Voor velen was het ook moeilijk om tijdens het leunen een evenwicht te zoeken.
Transactionele analyse: EGO-posities
Aansluitend op deze oefening kunnen we de EGO-posities verklaren. Het is beter dat beide partijen alle EGO-posities zelf beheersen, zonder dat je de ander nodig hebt. Anders krijgen we een onevenwicht in het leunen. Hieronder de EGO-posities:
Ouder: kritische ouder en voedende ouder
Volwassen: oplossingen logisch en actief te lijf gaan
Kind: aangepast kind en vrij kind
Als beide partijen zowel de ouder, volwassen als kind-rol beheersen, spreken we van symbiose, oftewel een goed evenwicht in het leunen.
Transactionele analyse: gedicht
Dit gedicht is behulpzaam wanneer je merkt dat je in oude gedragingen en gevoelens verstrikt raakt en moeilijk kan geloven dat het ooit anders zal zijn.
“Ik loop lang de straat
Er is een diepe kuil in het trottoir
Ik val erin. Ik ben verloren… Ik ben hulpeloos
Het is niet mijn schuld
Het duurt een eeuwigheid om eruit te komen”
“Ik loop langs dezelfde straat
Er is een diepe kuil in het trottoir
Ik doe net alsof ik die niet zie. Ik val er weer in
Ik kan niet geloven dat ik op dezelfde plaats ben
Maar het is niet mijn schuld
Het duurt nog steeds lang om eruit te komen.”
“Ik loop langs dezelfde straat
Er is een diepe kuil in het trottoir
Ik zie dat die er is
Maar ik val er toch in… het is een gewoonte
Mijn ogen zijn open
Ik weet waar ik ben
Het is mijn schuld
Ik klim er meteen uit”
“Ik loop langs dezelfde straat
Er is een diepe kuil in het trottoir
Ik loop er omheen”
“Ik loop langs een andere straat…”
– Portia Nelson
