BLOG

Bedrijven die jarenlang onze honger naar meer stilden, hebben ondertussen bepaalde gebieden van de wereld en mensheid helemaal verarmd en/of vergiftigd. Nieuwe gebieden worden aangeboord, en daarvoor moet steeds iets waardevols wijken.

Wiens schuld is het?

De vraag bij wie de verantwoordelijkheid ligt, wordt acuter naarmate een crisis toeneemt. Laten we hopen dat we in gang kunnen schieten vooraleer de meest recente crisissen onze wereld definitief veranderen. De instorting van het banksysteem, de onmogelijkheid om een regering te vormen, de steeds dramatischer uitsterving van ons natuurlijk patrimonium… Wie weet, misschien moet de wereld wel eerst veranderen vooraleer we die ene stap verder kunnen gaan.

Het lijkt wel een patroon van ons mensen; we moeten eerst iets kapotmaken voor we respect krijgen voor hetgeen we hadden. Alsof ons vooruitziend vermogen ons in de steek laat net wanneer we het nodig hebben.

En als dat zo is, leggen we ons daarbij neer of vechten we voor bewuste verandering, vooraleer de ongewilde verandering ons overvalt? Deze vraag komt ook vaak terug bij coaching: welke dingen moet je aanvaarden, en welke moet je loslaten? Soms dwingt onze omgeving ons tot verandering, andere keren zijn we zelf de katalysator voor verandering.

In opstellingen blijkt steeds weer hoe graag we de crisissen in ons leven negeren. Door ze geen plek te geven, creëren we een blinde vlek die ons kwetsbaar maakt. Ironisch hoe de grootste controlefreaks vaak de grootste blinde vlekken hebben voor de crisissen die hen boven het hoofd hangen.

Hoe kan je zoveel mogelijk controle nemen over je leven?

De waarde die bij verandering steeds terugkomt is Veerkracht. Hoe veerkrachtiger we zijn, hoe beter we kunnen inschatten wat buiten ons vermogen tot controle ligt en wat er net binnen ligt. Het is als het voelen van je lichaam: hoe meer voeling met je lijf, hoe beter je je fysieke mogelijkheden kan inschatten. Hoe krijg je dat inschattingsvermogen?

Willen we omgaan met de crisissen die ons omringen, dan is actie geboden. Geen blindelingse, ongerichte actie maar bedachtzame, alerte beweging waarbij we ons bewust zijn van wat we doen en de grenzen van onze comfortzone stelselmatig verleggen.
Als persoon heb je de verantwoordelijkheid om je leven zo goed mogelijk te leiden. Om zo veerkrachtig mogelijk te zijn dus. Naar jouw eigen beeld daarvan, dat tegelijk ook een reflectie is van de context waarin je leeft. Jouw persoonlijke uitdagingen maken trouwens deel uit van de grotere beweging die de mensheid maakt. Hoezo?

Jouw zoektocht naar werk, het juiste gewicht, een beter leven… kadert in een ruimere beweging. Wat jij zoekt, zoeken ook duizenden anderen die in gelijkaardige omstandigheden leven. Je blijft uniek, maar ook verbonden met die gemeenschappelijke zoektochten.

Hoe meer jij evolueert, hoe meer ook anderen kunnen evolueren. Daarbij zijn de pioniers niet belangrijker dan zij die het ruwe pad effenen, of zij die gewoon het geëffende pad gaan. Het gaat om het uitslijten van de bedding.

Zoals een kudde dieren of een drukke snelweg van bovenaf gezien een geheel wordt dat zich als een stroom voortbeweegt, zo zijn we als individuen gebonden aan de collectieve beweging van de mensheid in zijn geheel. Het beste dat we kunnen doen is onszelf zoveel mogelijk ontwikkelen, en onze bijdrage leveren aan deze onvermijdelijke collectieve flow.

Met de ondergang van de kerk, wantrouwen in onze regeringsleiders en het slopen van andere heilige huisjes is de vraag naar een collectief doel en zingeving groter dan ooit. Hoe gaan we dat invullen?

Wij zijn er in ieder geval voor je om de natuurlijke, moeiteloze flow in je leven te leren gebruiken. Dat is nog iets anders dan geen moeite doen; het is innerlijk rustig de externe onvoorspelbaarheid als een zee bevaren. Dat is trouwens wat we aanleren in onze coachopleiding ‘Integrale Coaching’.