BLOG

Het lijkt eeuwen sinds ik hier geweest ben, en ik weet nog niet of het nu anders of net hetzelfde wordt. Mijn leven komt binnensijpelen, de klaarheid van het blok vervaagt langzaam. Het is als de klaarheid van het terugkomen van reis, waar al dan niet gevolgen aan zijn gekoppeld.

Aan gedachten zijn automatisch handelingen gekoppeld, maar enkel wanneer je die gedachten kan vasthouden. Daar heb ik soms schrik van: dat de inzichten die ik gekregen heb, slechts tijdelijk zijn en langzaam zullen wegebben in de vloed van indrukken en gedachten die het leven voor mij is. Dat de lijn een diepere waarheid niet zal worden doorgetrokken.

Soms vraag ik me af hoe moeilijk het nou werkelijk kan zijn om gewoon klaar en consequent te leven. Ik denk eigenlijk niet zo moeilijk, alleen hou ik teveel van de intrigerende beloftes van de complexiteit; en het te eenvoudige schrikt me af als eentonig.

Overtuigingen dus. Ze vormen ons. Wat ik denk over de wereld is een inbeelding van de krachten die op me inwerken. Als je het bekijkt vanuit oneindige potentialiteit ben ik als een mimespeler die zich verzet tegen onzichtbare krachten, die in een oneindige ruimte duwt tegen muren die er niet zijn.

Dat is de reden dat ik NLP volg, en in het algemeen bezig ben met de ontwikkeling van mijn bewustzijn: ik wil niet op mijn sterfbed pas realiseren wat een mogelijkheden ik allemaal had, wat een leven ik aan me heb laten voorbijgaan.

Langs de andere kant wil ik ook dankbaar blijven voor hetgeen er is. Dat is voor mij bijzonder belangrijk. Ik heb de neiging heb me te laten afleiden door allerlei potentieel leuke dingen en mijn prioritaire projecten niet af te krijgen. Focus en engagement voor hetgene ik gekozen heb als richting en doelen staan centraal. Die kan ik alleen volhouden wanneer ik dankbaar blijf voor hetgeen er is, dat ik niet het gevoel krijg dat ik iets mis wanneer ik mijn keuzes beperk.

Dan rijst bij mij de vraag waarom je in ’s hemelsnaam jezelf plezier zou ontzeggen. Ik ken achteraf (nadat ik me heb laten afleiden) het antwoord: omdat voor mij de diepste bevrediging ligt in het succesvol uitwerken van een langetermijn visie. Dat ik goed word in iets, een expert. Als je het bekijkt vanuit het enneagram, ligt mijn groei op dit moment van type 7 naar type 5.

De weemoed van een zondag besluipt me, samen met de angst of ik wel alles gedaan zal krijgen in dit leven. Wellicht niet, en tegelijkertijd heb ik het eigenlijk nu al allemaal gehad. Alles wat erbij komt, is een extra die voorlopig enkel een vreugdevolle inbeelding kan zijn. Laat ik deze eens niet omzetten in verwachting, en daarmee mijn gemoed vrijwaren.